Naast de passie voor geiten (die ons voorzien van eigen geitenvlees) hebben Theo en Els zich vanaf het voorjaar van 2021 intensiever bezig gehouden met het verbouwen van eigen groenten en Fruit. Op het landgoed van 11/2 hectare dat we overnamen van de ouders van Els zijn we een moestuin gestart van 150 m2, naast de moestuinbak van ruim 10 m2 en het stukje moestuin van 25 m2 dat we al jaren hadden. Daarnaast hebben we fruit (appels, peren en pruimen) en kleinfruit (aardbeien, bramen, frambozen, aalbessen, rode bessen, kruisbessen, appelbessen, josta’s, roomappel en druiven) geplant. De komende jaren hopen we hier veel fruit van te oogsten en in te maken.
In de moestuin proberen we zoveel mogelijk ook groenten voor de winterperiode te verbouwen.
Ook zoon en schoondochter Wim en Emy, mede bewoners van het landgoed, zijn er enthousiast voor en ook mijn moeder helpt regelmatig met de oogst en verwerking. En ook het gezin van dochter Tina en schoonzoon Joe is met hetzelfde moestuinvirus besmet. Zo zijn we met vier generaties actief!
Zo’n moestuin en boomgaard geeft natuurlijk gedurende een deel van het jaar ineens alle opbrengst en meer dan je op dat moment aankunt, maar wat je wel voor de kariger maanden zou willen bewaren. Dat vraagt om een duurzame opslag van je voedsel. Nu kun je natuurlijk heel veel invriezen, maar onze ervaring leert dat invriezen niet altijd de lekkerste resultaten geeft. Daarom hebben we ons weer georiënteerd op het verduurzamen van voedsel met methoden uit onze jeugd: wecken, drogen, fermenteren, zouten, op zuur zetten, op brandewijn zetten en konfijten.
Wecken is een mooie manier van voedsel bewaren. we vinden de geweckte groenten lekkerder dan ingevroren groente. Wist je trouwens dat we het weckproces te danken hebben aan Napoleon? Hij zocht naar een methode om voedsel langer vers en eetbaar te houden, zodat hij zijn legers beter kon bevoorraden. Het probleem was, dat onderweg vaak onvoldoende voedsel gevonden kon worden, en het aangeleverde voedsel deels beschimmeld of rot was, voor het bij de soldaten aankwam. Napoleon besloot een prijs uit te loven, voor degene die een goede oplossing voor dit voedsel- en bevoorradingsprobleem zou bedenken. Dat stimuleerde heel wat mensen om met het probleem aan de slag te gaan. Eén van hen was legerarts Nicolas Appart, die in 1809 ook met een werkende oplossing kwam. Met zijn methode kon voedsel vele maanden in glazen flessen goed bewaard worden. Toch is zijn methode nooit onder de naam Appartmethode bekend geworden, maar onder de naam wecken. In 1840 overleed Nicolas Appart. Vlak voor zijn dood had Appart zijn methode verkocht. Er volgden wat omzwervingen, maar uiteindelijk kwam de uitvinding terecht bij Johann Weck, die vervolgens rond 1900 zijn weck fabrieken oprichtte. Aan Johann Weck heeft de inmaakmethode de naam wecken te danken.
Naast wecken gebruiken we ook de voedseldroger voor het duurzaam bewaren van ons eigen voedsel. Voor fruit en kruiden is dit een hele mooie methode om voedsel langer te kunnen bewaren, maar ook vlees kan, op deze manier bewerkt, lang bewaard worden.
Ook oriënteren we ons op het fermenteren voedsel. Zo maken we van kolen zuurkool. Daarnaast starten we binnenkort met het zelf maken van kaas, wat ook een fermenteringswijze is, evenals het vergisten van gemout gerst tot bier: met schoonzoon Joe brouw ik regelmatig een nieuwe batch bier. Proost!
Omdat we ook gek zijn op kippenvlees mesten we onze zelf uitgebroede kuikens op tot kippen en hanen met een mooi slachtgewicht. We slachten deze langzaam en met goed voer op gewicht gebrachte dieren zelf. Onze zoon met de kleinkinderen helpen hier graag bij.
En natuurlijk is het eten van eigen verse producten ook altijd weer een groot genot.
Wie zelf wil oogsten moet ook oog hebben voor de bestuiving. Een paar bijenvolkjes kunnen dan ook niet missen. Naast dit hoofddoel van bestuiving van bloemen geven ze ons ook nog eens veel plezier en verse honing!
Verder houden we van verse zelfgevangen vis. Op de IJssel vangen we snoekbaars voor eigen consumptie. In de eigen vijver oefenen we het vissen.
